Historie: gepest en pesten

Published by steven gerards on 5 oktober 20235 oktober 2023

Je kunt er zoveel over praten, en iedereen is het erover eens dat het niet leuk is. Stiekem doen we het echter allemaal, vaak zonder het ons bewust te zijn.

Na een gastles over pesten op een basisschool, waarin ik vooral sprak over hoe je ermee om kunt gaan, besloot ik een blog te schrijven zodat jullie thuis kunnen begrijpen wat ik naast dichten nog meer doe.

Voor degenen die me niet kennen, ik ben Steven Gerards, en ik geef voorlichting, gastlessen en workshops over pesten op scholen. Ik doe dit omdat ik het belangrijk vind om mensen met elkaar te verbinden, te inspireren, en omdat ik zelf ook gepest ben. Mijn reden hiervoor is vergelijkbaar met waarom ik dicht en schrijf.

Ik vind het belangrijk dat je alleen over pesten kunt spreken als je zelf gepest bent.
Iemand die dit niet heeft meegemaakt, mag dit absoluut niet doen.

Het is hetzelfde als praten over de gevolgen van wiet, drugs en alcohol zonder ze ooit geprobeerd te hebben. Ga alsjeblieft weg, want dan ben je niet geloofwaardig.

Pesten is verleidelijk en is leuk voor de pester, maar is niet voor jou. Het is gewoon haantjesgedrag:

“kill, je bent niet beter dan ik. We zijn gelijk en je pest enkel omdat jijzelf gepest bent’

want wisten jullie dat de pestkop zelf gepest werd.

.’NEE, VRAAG AAN GINO,:)

Wat kan ik zeggen

Het is een vicieuze cirkel. Wat kun je erover zeggen? Het verbieden is geen optie. We moeten ermee leven, en dat is wat we doen. Er zijn zoveel mensen die gepest zijn, inclusief "ons."

Even ter verduidelijking, ik ben geen wetenschapper. Mijn standpunt is niet gebaseerd op statistieken, maar op mijn eigen verhaal. Oké?

Waarom denk je dat rappers, zangers, komieken schrijven en bekend zijn? Ze willen hun gevoelens uiten. Ze willen dat het fysiek en mentaal stopt.

Ze willen hun god damn ei kwijt.

Bijvoorbeeld, ik word niet toegelaten in een kroeg omdat de portier denkt dat ik dronken ben, terwijl dat niet het geval is. Er is vaak geen discussie mogelijk. Dit is ook een vorm van pesten. Je sluit iemand buiten voor een groot publiek. Tot op de dag van vandaag ben ik daar boos over. Zelfmoordgedachten, moordgedachtes speelden een rol. Zelfmoord is een terugweg naar de duisternis. Mijn leven was op dat moment zwart-wit, maar gelukkig kon ik mijn emoties redelijk onder controle houden.

Gelukkig kan ik alles van me afschrijven, maar er zijn mensen die dat niet kunnen en die moordenaars worden, relschoppers worden, of bloedbaden aanrichten op scholen.

Jij begrijpt niet wat pesten met iemand anders doet. Jij kan het verwerken, maar niet iedereen is als jij.dat moet je begrijpen! Andere mensen reageren anders op de situatie. Het verdwijnt niet en gaat niet over.

Discriminatie.

Pesten is ouder dan je oma is. Het uitsluiten van een groep mensen ten gunste van anderen is ook een vorm van pesten. Discriminatie is pesten! Zijn zwarte mensen minder dan witte mensen? Onzin! Ze zijn even belangrijk. Het lastige is dat het moeilijk is om mensen te

scheiden van hun overtuigingen. Jij beschouwt iemand met een andere huidskleur als even waardevol, maar je wordt niet gehoord, omdat ‘jouw’ mensen al gesproken hebben.

Mishandeling

Knoop in je oren mensen pesten kent vele vormen, breder dan je kunt bedenken. Mishandeling is ook een vorm van pesten, weliswaar een extreme vorm. Maar pesten komt voor in verschillende gradaties. Soms denk je: “Ik heb controle over deze persoon. Ik kan alles doen wat ik wil.” We noemen dat ook wel machtsmisbruik. Hitler deed het, Poetin doet het, en anderen ook.

Mensen vinden het blijkbaar leuk om iemands jeugd te verpesten. Op kleine schaal begrijp ik het, want verveling slaat toe en er is niets te doen. Je zoekt naar een doel en merkt dat je er goed in bent. Iedereen wil dat anderen hetzelfde meemaken als zij, want

als ik het heb meegemaakt, moet jij het ook meemaken.”

Tv-kijken

Het is een belangrijk onderwerp om te bespreken, om bewust te worden van de gevaren van pesten. Tv-uitzendingen en alles eromheen vertellen dit verhaal, of het nu fictie is of niet. Dit is wat de gevolgen kunnen zijn. De dingen die in mijn hoofd blijven hangen, zijn meestal de series of films die hoog op mijn lijst van favorieten staan. Ongeveer tien jaar geleden keek ik naar “13 Reasons Why.”

Een aangrijpende serie die leerzaam is. Het gaat over een meisje dat zelfmoord heeft gepleegd en 13 cassettebandjes heeft achtergelaten waarop ze uitlegt waarom ze deze beslissing heeft genomen. Het is een emotionele achtbaan die laat zien wat er allemaal mis kan gaan in het leven. Het gaat niet alleen over haar, maar ook over andere sterke personages. Zoals je ziet op dit filmpje. Dit filmpje maakte me misselijk en ik wist niet wat zag

Kijk uit wat je kijkt Waarschuwing voor gevoelige kijkers: de beelden zijn niet geschikt voor iedereen.

Maar wat ik doe

Nu komen we bij wat ik ermee doe. Ik heb zojuist verteld over de geschiedenis van pesten. Wat ik doe is echter eenvoudig:

Ik praat erover, want praten en schrijven hebben me geleerd om me goed te voelen. Ik doe dit ook uit egoïsme, zoals iedereen dat doet. Ik wil jouw woede en angst omzetten in positiviteit. Ik ben geen professional in pesten en ik geef het stokje van pesterijen niet door.
Ik geef liever het stokje door dat zegt dat je van je tegenslagen een succesverhaal kunt maken. Ik ben gepest, dat is waar. Maar wil ik me zo blijven voelen? Nee. Wat doe ik eraan?