ANDERS DENKEN: Anders denken
Published by steven gerards on
Ben jij weleens kwaad op je ouders geweest? Ik denk het wel. Natuurlijk wel. We zijn allemaal jong geweest en ook puber geweest
Als puber kom je in de puberteit en dan ben je heel gevoelig voor prikkels, vooral als ze van je ouders komen. Je wilt niet luisteren, je hebt het gevoel dat je slecht begrepen wordt en je vindt dat je het zwaarder hebt dan zij.
Grappig, vind ik het, want ik denk daar vaak aan terug. Ik was niet altijd even respectvol naar hen toe, integendeel. Soms flapte ik er zinnetjes uit waarvan ik nu denk: 'Wat een sukkel ben ik' of 'Wat een kut kind was ik (soms), toch'. Sorry dat ik het "K" woord heb gebruikt, maar hoe hebben jullie het voor elkaar gekregen om me goed op te voeden?
inmiddels ben ik 28 jaar oud en het is grappig hoe je opeens bewondering krijgt voor de manier waarop dingen zijn gedaan. Hoe zwaar het kan zijn om naast je baan ook nog een kind op te voeden. Voor mijn ouders was het dubbel zo moeilijk omdat ze een kind met een beperking moesten opvoeden. Dat vergt veel zorg, tijd en geld. Vooral "tijd," omdat je ervoor moet zorgen dat je kind de liefde en de juiste voorzieningen krijgt die nodig zijn. Denk bijvoorbeeld aan een rolstoel of medicijnen. Dat kan dagen, maanden of zelfs jaren duren. De 'andere partij' moet het ook nog navragen bij bijvoorbeeld het zorgkantoor om te bepalen of het noodzakelijk is. Ik kan wel concluderen dat zij echt veel momenten hebben gehad waarop ze niet wisten wat te doen.
Wat er ook bij komt kijken is hoe de toekomst eruit zal zien voor hem, maar dat geldt ook voor de andere kinderen. De keerzijde van de medaille was ook dat toen ik een puber was, ik bang was voor de toekomst. Misschien zelfs banger dan mijn moeder was, omdat ik precies wist wat er zich "hier binnen in mijn hoofd" afspeelde.
Als tiener/puber wil je het helemaal niet hebben over jouw problemen met je ouders. Je deelt alleen de basis. Je schaamt je ervoor en/of je denkt dat je ouders niet cool zijn. Dat is vergelijkbaar met het niet uitnodigen van mijn ouders als ik met vrienden was, bijvoorbeeld op een feestje. Maar tegenwoordig vind je het wel leuk om je ouders uit te nodigen, hoewel je niet precies weet waarom. Opeens lijkt alles wat vroeger "nerdy" was nu opeens tien keer cooler. Ik denk dat dat komt omdat je dat uit je jeugd mist. Ik heb niets tegen ouder worden, maar op een gegeven moment reageer je niet meer zo enthousiast op nieuwe dingen. Op een gegeven moment heb je alles wel gezien en begin je op te merken dat er veel problemen zijn in de wereld.
0 Comments