Brengt talent geluk in je leven? En wat is de betekenis van het leven als je je uniek voelt? Kun je nog trots zijn op je talenten als ze eigenlijk niet meer zo bijzonder aanvoelen?
Discussie’s met mezelf
Ikzelf noem mij altijd een filosoof, wat duidelijk naar voren komt in mijn boeken. Ik stel graag vraagstukken aan mezelf over de zin van het leven en of die überhaupt bestaat. Waarom voel ik me zo eenzaam, ondanks mijn succes met boeken en de rijkdom aan kennis?
Vroeger was ik altijd jaloers op mensen met een talent voor muziek of die uitblonken in een sport. Tegenwoordig word ik veel gevraagd voor optredens of om juridische problemen op te lossen. Ik ben op de goede weg, maar ik merk dat hoewel dit me blij maakt, het niet het ultieme gevoel van gelukzaligheid geeft.
Ik strooi niet graag met lof over mijn talenten, of het nu gaat om poëzie of andere gaven. Misschien komt dat omdat ik gewoon een normaal persoon wil zijn, net als jij. Ik geloof niet dat mijn schrijfvaardigheden beter zijn dan die van anderen, en tot vandaag ontbreekt het me aan behoorlijk wat zelfvertrouwen. Ik raak zo opgeslokt door poëzie en andere bezigheden dat het sociale aspect er vaak bij inschiet. En eerlijk gezegd, het idee om die sociale kant op te zoeken, maakt me een beetje angstig.
Maar als ik erover nadenk, is sociaal contact niet juist het ultieme in het leven? Draait het leven niet om die menselijke connecties, die zo’n immense vreugde kunnen brengen? Of zit ik er helemaal naast? Ik vraag het ook aan jou.
Vooral animatie series doen het goed
Tegenwoordig bekijk ik tv ook met een andere blik dan vroeger, vooral animatieseries doen het goed. Volgens mij heb ik hier al eerder over gesproken in mijn vorige artikelen.
Het is niet zomaar kijken naar een serie; je wordt meegenomen in de emoties van de personages. Wat voor mensen zijn ze? Zijn ze heel sociaal of juist afstandelijk?
Een van de meest geniale series vind ik Rick & Morty. Het is een cartoonserie die op het eerste gezicht slecht, saai en onzinnig lijkt, maar stiekem zit er een filosofisch tintje aan. Of het zo bedoeld is, weet ik niet, maar ik denk er iedere keer zo over.
Rick is de geniaalste persoon in het universum.
Onze wereld is al lang verloren; we leven allemaal in een simulatie. Rick kan zichzelf en zijn familie altijd weer klonen, waardoor we eigenlijk altijd zouden blijven bestaan. Het leven lijkt op een enorme ballenbak waar je niet altijd te serieus hoeft te zijn. Als het fout gaat, creëren we het gewoon opnieuw met een ander einde. Wat ook opvalt, is dat Rick eigenlijk heel alleen is en lijdt aan depressie. Hij is de machtigste man in het heelal, heeft alles gecreëerd, en heeft elk detail meegemaakt. Desondanks is hij depressief omdat alles in zijn ogen saai is. Niets is interessant genoeg, vandaar dat hij graag problemen zoekt, plezier maakt en zijn kleinzoon Morty meeneemt op avontuur.
De dynamiek tussen Rick en Morty kan als irritant worden bestempeld. Morty durft weinig en vraagt vaak of het verstandig is bepaalde dingen te doen. Het antwoord van Rick is vaak: ‘shut up, Morty’. Ze kibbelen vaak, en dat geeft Rick stiekem een gevoel van strijdlust. Net als mensen houden van klagen en discussiëren over niets. Als niemand meer zou klagen of discussiëren op de wereld, zou je juist willen dat mensen dat wel deden.
Series bieden vaak op een unieke manier een spiegel van de realiteit, en dat is magisch
Daarom kijk ik ook graag naar anime. Ik herken mezelf erin of verlang ernaar om die levensstijl te hebben. Van Rick en Morty gaan we naar Japanse verhalen, met als hoofdpersoon Naruto. Ik voel me verbonden met Naruto en zijn problemen. Nu wil ik me richten op twee andere karakters en de wereld van Naruto.
maar dat is ook niet zonder reden.
Beide zijn buitengewoon getalenteerd en zetten zich voortdurend in om sterker te worden, gedreven door de gedachte:
"Ik moet trainen, sterker worden, want ik heb een missie."
Hoewel het hebben van een missie goed is en een nobel streven, wat heeft het voor zin om een missie succesvol uit te voeren als je je eenzaam voelt? Beiden zijn zo uniek en overstijgen de gemiddelde ninja dat er geen dynamiek meer lijkt te zijn. Ze excelleren in wat ze doen, maar dat gebeurt niet zonder rede
Sasuke is eigenlijk best blij dat hij Naruto heeft leren kennen, omdat Naruto ook zo'n aangrijpend achtergrondverhaal heeft. Itachi is ook blij dat Naruto een vriend is voor zijn kleine broertje. Want naast slim zijn en beter zijn dan anderen, hoort ook een stukje sociaal zijn bij het leven.
Talent zegt niet alles
Over één ding zijn Naruto-fans het eens: Sakura is de meest gehate persoon in Naruto. Zelfs de slechteriken scoren nog hoger. Dat Sakura zo'n gehate persoon is, komt vooral door twee dingen.
Let op. Spolier gevaar
Ik heb de anime een hele tijd geleden gezien, en nu lees ik de boeken. Tijdens dit gesprek merk ik dat Sakura niet echt in de smaak valt. Toen ik dat weer las, dacht ik: "Wat een f*cking b*tch
Het tweede stuk gaat over dit fragment in de anime. Ik heb het boek nog niet gelezen, omdat ik nog niet bij dat hoofdstuk ben.
Kakashi is ook zo'n talentvolle kerel, maar hij worstelt ook met duistere gedachten in zijn hoofd. Hij beseft dat hij geniaal is, maar hij probeert dat vaak te verbergen door zich soms lomp te gedragen en veel lol te hebben, waarschijnlijk om de diepere betekenis te ontwijken.
Samenvatting
Ik denk dat het voor sommigen moeilijk is om vrolijk door het leven te gaan omdat ze zo talentvol en uniek zijn, anders dan een doorsnee persoon. Je hebt zeker veel talent, maar je sociale vaardigheden zijn misschien minder ontwikkeld. Het is belangrijk om een balans te vinden in het leven, zodat je naast je geniale momenten ook kunt genieten van gezelschap en nieuwe ervaringen. Ik ben soms jaloers op mensen met vaardigheden om gemakkelijk met anderen te communiceren, plezier te hebben en uiteindelijk vrienden te maken. Die skillset kan ik moeilijk vinden in mijn hoofd, want die vaardigheden liggen verscholen onder een laag van schaduwen en genialiteit.
Misschien ben jij het daar niet mee eens, en dat is prima. Wat ik vertel zijn geen feiten, maar slechts mijn gedachtens en gevoel, hoe het overkomt bij mij
Dit artikel kwam bij me op op 23 maart 2024. Het is een mix van verschillende gedachten, maar wel leuke gedachten. Als ik hieraan denk, smelt ik letterlijk, en daarom wil ik het opschrijven. Zullen Read more…
Scars De alleenstaande moeder was niet meer alleenstaand nadat ze een nieuwe partner had gevonden. Het is 1957 en ze zijn nu dik 5 jaar samen. Maar haar zoon vond zijn nieuwe stiefvader maar niets. Read more…
0 Comments