Twee kampen
Twee kampen, twee hoofd-gedachtes met meerdere gedachtes daarnaast.
Twee personages, één ziel gevangen in één menselijk lichaam.
De één is stoer en zelfstandig en twee andere is zo kwetsbaar en afhankelijk.
Er is een oorlog opkomst, op het slagveld, in je hoofd, tussen goed en kwaad.
De ene, hebt de muur gesloopt om de demonen eruit te halen en ze lijken te winnen
De andere wilt schieten met pijl en boog,
maar is te kwetsbaar en verdrietig om doelbewust te mikken.
Blijdschap is in vuur gestoken en Vertrouwen, is in zijn rug gestoken,
daarom staat dieman, trillend op zijn beentjes.
‘jij bent geen samurai méér of een soldaat…
Jij bent een lafaard, zwak en misselijk’
Het voelt alsof je door mokkelslag geslagen bent door je eigen demon.
In je hoofd ben je dood, in je gedachten ben je dood
en op het slagveld, ben je verslagen door je eigen demon en realiseert dat hij van de aarde is gevallen.
Hij en een wijze man, zeiden altijd:
dat het leven ëén groot feest is.
